• Skleroterapia

    Skleroterapia i skleroterapia piankowa

    Zabieg skleroterapii to miejscowe ostrzykiwanie żylaków specjalnym preparatem w celu wywołania odczynu zapalnego. Powstaje skrzeplina, która ulega zwłóknieniu, co prowadzi do zamknięcia światła naczynia.

    Tak naprawdę nie wiadomo jak dawno temu zauważono, że po przebytym zapaleniu żylaków ulegają one zmniejszeniu lub "całkowicie znikają" wskutek zarastania ich światła. Nie wiadomo jak dawno powstał pomysł leczenia żylaków wywołaniem kontrolowanego zapalenia przez wstrzyknięcie do ich światła drażniących środków chemicznych. Możliwe, że ważną rolę odegrał przypadek.

    Pierwszy opis skleroterapii z wykorzystaniem środka chemicznego podanego dożylnie pochodzi z 1667 r. Przełomem w stosowaniu metody było wynalezieniu przez francuskiego ortopedę z Lyonu Charlesa Gabriela Pravaza w 1830 r. strzykawki.

    Wskazania do leczenia obliteracyjnego


    To najbardziej kontrowersyjny problem leczenia chorób żył. Niektórzy lekarze stoją na stanowisku, że wszystkie żylaki mogą i powinny być leczone skleroterapią. Inni znacznie ograniczają wskazania jedynie do "pajączków".

    Największą zaletą skleroterapii jest możliwość jej zastosowanie leczniczego w krętych pojedynczych żylakach i splotach żylakowych, kiedy do ich światła nie można wprowadzić żadnej sondy mechanicznej, laserowej, wytwarzającej RF czy parę wodną. Miniflebektomia jest wówczas bardzo czasochłonna i nie zawsze kosmetycznie idealna. Jednym z ważnych warunków udanej skleroterapii jest konieczna do nabycia umiejętność dobierania każdorazowo określonej ilości środka obliterującego (najlepiej piany) w odniesieniu do grubości ściany żylaka, skóry i warstwy podskórnej. Wielką zaletą skleroterapii jest jej pełna kompatybilność ze wszystkimi metodami leczenia żylaków - stanowi bardzo cenne uzupełnienie pozostałych metod termalnych i nietermalnych oraz powtarzalność.

    Dla praktyki klinicznej w Medical Esthetic stosujemy przydatny podział na makroskleroterapię czyli leczenie (GSV, SSV, żyły przeszywające czy duże żyły dodatkowe) oraz mikroskleroterapię, czyli kosmetykę (teleangietazje, venulektazje, żyły siatkowate). Do pierwszej bardziej niebezpiecznej konieczne obok niezbędnego doświadczenia zabiegowego jest stałe minitorowanie USG Doppler przez lekarza wykonującego zabieg!

    Zakończenie wstrzykiwania 5 cm obwodowo od ujścia udowo-piszczelowego, lub użycie okluzyjnego balonu (koszyka) i obwodowa obliteracja. Mikroskleroterapia (kosmetyka) jest bezpieczna i w zasadzie nie wymaga specjalistycznego USG. W zupełności wystarcza podręczny oświetlacz skóry i warstwy podskórnej.

    Praktycznie bardzo pomocnym urządzeniem do wizualizacji teleangietkazji jest "oświetlacz skóry", który także spełnia dodatkowo rolę swoistego ich unieruchomienia.

    Ważną i niepodnoszoną dotychczas sprawą jest aspekt ekonomiczny. Obliteracja jest tanim sposobem postępowania leczniczego. Wykonuje się ją wyłącznie ambulatoryjnie, nie wymaga pobytu chorego w szpitalu, specjalistycznej sali operacyjnej, udziału anestezjologa, szczególnego instrumentarium.

    Najnowszym urzadzeniem do usuwania teleangiektazji jest VIRIDEX belgijskiej firmy Fcare, które wykorzystuje termokoagulację na końcu małej igły wkłutej do żyły. Ponieważ tylko izolowana, bardzo cienka końcówka igły (0,075 lub 0,150 mm!) jest ogrzewana tak, że skóra nie zostaje uszkodzona. W związku z tym, nie ma ryzyka odbarwienia i oparzenia. Ustawienia mocy są zaprogramowane, ale moga być zamiennie stosowane do każdego indywidualnego zabiegu.



    Porównuje lekarza tylko operującego żylaki i wykluczającego leczenie obliteracyjne do pianisty, który chciał grać wyłącznie na białych klawiszach nie dotykając czarnych...

    —  Van der Strich

    Olbrzymie żylaki wymagają leczenia operacyjnego i małe, które można i należy leczyć obliteracyjnie.

    —  Medeiros

Specjalizacje